Koszty materiałów i surowców w uldze B+R – case study

Wśród kosztów kwalifikowanych, które podatnik może rozliczyć w ramach ulgi na badania i rozwój, znajdują się koszty materiałów i surowców. Z danych Ministerstwa Finansów wynika, że jest to drugi najczęściej rozliczany koszt (po kosztach osobowych). Tymczasem przedsiębiorcy nie zawsze wiedzą, jak prawidłowo zakwalifikować i opisać materiały i surowce do odliczenia ulgi B+R.

Firma prowadziła prace badawczo-rozwojowe, podczas których testowała w skali laboratoryjnej i produkcyjnej nowe rozwiązania produktowe z tworzyw sztucznych. Droga, jaką pokonał materiał po pobraniu z magazynu, wyglądała następująco:

1. pobranie z magazynu materiałów i surowców;
2. wystawienie dokumentu RW (rozchód wewnętrzny);
3. wykorzystanie materiałów na prace badawczo–rozwojowe;
4. zmielenie materiału i wprowadzenie z powrotem na magazyn niezależnie od wyników prób poprawne/niepoprawne;
5. zapisanie w księgach o zwiększeniu stanów magazynowych;
6. ponowne pobranie surowca z magazynu, tym razem do standardowej produkcji;
7. wystawienie dokumentu RW (rozchód wewnętrzny);
8. stworzenie produktu, który następnie jest sprzedawany (materiał lub wytworzony produkt już nie wraca do magazynu).

Pobieranie materiału a koszt podatkowy

W momencie pobrania surowca z magazynu został wystawiony dokument RW (rozchód wewnętrzny), który zakwalifikowano jako koszt podatkowy. Po wykorzystaniu materiałów do prac B+R i zmieleniu ich, powróciły one do magazynu, a w księgach pojawił się zapis anulujący operację księgową. W efekcie stany magazynowe się zwiększyły.

Surowiec ponownie pobrany z magazynu, tym razem do standardowej produkcji, po raz drugi wymusza wystawienie dokumentu RW. Wartość tego surowca zwiększy koszt wytwarzanego produktu, ale wówczas jeszcze nie staje się kosztem podatkowym. Dopiero w momencie sprzedaży produktu faktyczny koszt zużytego surowca/materiału do produkcji został rozpoznany jako koszt uzyskania przychodu.

Komentarz eksperta Ayming Polska

W opisywanym przykładzie materiały i surowce nie zostały zużyte do prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej. Ze względu na ponownie zmielenie materiałów i wprowadzenie ich do magazynu, zostały wykorzystane w zwykłej, rutynowej działalności związanej z produkcją. I to w tym momencie, a nie podczas prac B+R, stały się kosztem uzyskania przychodu. W związku z tym firma nie miała możliwości rozliczenia kosztów materiałów i surowców w ramach ulgi B+R. Gdyby koszt materiałów i surowców stał się kosztem uzyskania przychodu po wykonanych pracach badawczo-rozwojowych, czyli – przykładowo – materiał został zutylizowany, zniszczony podczas prób i badań lub sprzedany po niższej cenie jako produkt drugiego gatunku, wówczas przedsiębiorca mógłby rozliczyć te koszty w uldze B+R.